روزشمار - هفته ی دوم
راستش این هفته هم کاری از پیش نبردم تقریبا!!
برنامه ی مشهدمون برای هفته ی آینده اوکی شد.
رفتم خرید. با مامان و داداشی...
با بابا می رم همایشی که قراره بهش جایزه بدن!
دارم به شدت رو پروژه پایان دوره کار میکنم که شرش کنده شه.
کارم بگی نگی تصویب شد. البته هر کی ندونه خودم میدونم چقدر گسسته بود و چقدر باگ داره. اما یه پسری به اسم پیمان گفته درستش میکنم. اگه بتونه و کار برسه دست کارفرما و اونم به بدبختی تایید کنه و دوباره معلوم نیست دست چند نفر بیفته، حدود 180 تومن درآمد داره که باید بین 10 نفر تقسیم شه
واسه پول کار نکردم. واسه کمک به دوستم کار کردم. اما اگه پولشو بدن خوشحال میشم!
5شنبه عید غدیره و از اونجایی که تهران مجلس جشن برگزار نمیشه مامان اینا دارن میرن لواسوون!
پرم از انگیزه. اما کلی کار نکره پیش میاد و نمیذاره متمرکز باشم.
حتی نمیدونم باید دقیقا از امام رضا چی بخوام؟!
اصلا نمیدونم الان روم میشه برم پیشش؟!
من که کلا فقط موقع کنکور باهاشون دوست میشم!
روزشمار درس خواندن- هفته ی اول
یه تاپیک ایجاد می کنم به نام: " روزشمار درس خواندن"
نمیدونم چقدر برسم بنویسم. اما چیز جالبی از توش در میاد.
هفته ی اول درس خوندنم داره تموم میشه!
تو این هفته فقط دوتا از کلاسامون برگزار شد و فهمیدم چه کار سختی رو شروع کردم.
با وجود انگیزه ی قوی و صبح تا شب مشغول بودن، متاسفانه نرسیدم همه ی درسا رو اونطور که باید بخونم.
قراره با دوستام برم مشهد. بنابراین حداقل یک روز این هفته به تلفنی حرف زدن بابت هماهنگی ها و جور کردن نفر چهارم گذشت.
در حین جور کردن نفر چهارم به یکی از دوستای دانشگاهم اس ام اس دادم و گفت که سرکار میره. م.ح.ع گفت بگو اگه کار دارن واسه تو خونه ما پایه ایم! فرداش زنگ و زد و 3 تا کار گذاشت تو دامن ما! یعنی اگه نمی خواستم درس بخونما... تا صد سال دیگه بهم کار پیشنهاد نمیشد!
حالا با یک عالمه درس نخونده نشستم پای اصلاح کارهای ز.ش و م.ب!
خدا آخر و عاقبتم رو بخیر کنه...
اما خوب یه تجربه ی جدیده دیگه... هر چی باشه اولین کار تو حرفه ی خودمه! پولش که خیلی کمه و با این وضعیت فکر نمیکنم چیزیش به من برسه! یکیش رو دارم اصلاح میکنم و دوتای دیگه ش رو هم انداختم گردن م.ح.ع! تازه بازم دو روز و نصفی وقت ازم برد! جمعا رو هم 240 تومن میشه که صبر میکنم ببینم انصاف دوستان چقدرشو به من میرسونه. البته نیت من کمک به دوستام بود و یه تجربه ی جدید و پر کردن رزومه. اما کار خوبیه آسون و بی دردسر. اگه نمیخواستم بخونم واسه ارشد کلی ازشون میگرفتم! اما آقای ب گفته هیچ کاری نکنید! فقط درس بخونید!
امروز تولدم هم بود ( به قول بابا سومین تولد امسالم!). مامان اینا یه سرویس ظریف دخترونه طلا سفید با نگینای صورتی برام خریدن( البته دستبند نداره، فقط گردنبند و آویز و گوشواره و انگشتر داره)
فردا سالگرد بله برون دختر فامیلمونه
فردا بله برون م.ح.س.ج است. نمیدونم چی بگم... داره اشتباه بزرگی میکنه ولی امیدوارم خوشبخت شه.
عکسای لباساشو برام میل کرد و منم در موردشون نظر دادم. خیلی حس خوبی بود! یه روزی فکر میکردم تاریخ مصرف دوستیمون گذشته اما الان نه...( شکست روحی می خورم اگه بفهمم دلیل ایجاد دوباره ی رابطمون شباهت من و نامزدش باشه)
این از هفته ی اول...
تا ببینیم خدا برای بقیه ی روزهامون چه پیش میآورد...
روزهای نخست درس خواندن
می خوام تمام تلاشم رو بکنم.
میشه! می دونم که میشه...
رشته ای انتخاب کردم که میشه با خوندن نتیجه گرفت. میشه رقیب بچه خرخونا شد.
موسسه ای رو انتخاب کردم که جوش رو دوست دارم و استاداش همه ی تلاششون رو می کنن تا راهنماییم کنن از چه منابعی و چه بخشایی درس بخونم.
می خوام روند بزرگ شدنم رو ادامه بدم :
اولیش روز ارایه پایان نامه بود که جلوی اونهمه دانشجو و استاد، با اعتماد بنفس یک شیرزن از نظرات خودم و استاد دفاع کردم.
دومیش قبولی فراگیر بود. که تصمیم گرفتم و موفق شدم.
سومیش کلاس نرم افزار بود که به عنوان شاگرد برتر انتخاب میشدم و استاد گاهی بهم پیشنهاد کار میداد.
خیلی وقته شکست نخوردم.
خیلی وقته خودم رو پایین تر از بقیه ندیدم.
نمره ی پایان نامه ام از همه ی دوستام بهتر شد.
فقط من فراگیر قبول شدم و سال قبلشم مجاز به انتخاب رشته ی سراسری شدم.
فقط من کارهای خوب به استاد نرم افزار ارایه می دادم و استاد دقتم رو تحسین می کرد.
و این روند ادامه داره...
این دفعه جا نمی زنم.
کم نمیارم.
اونقدر می خونم تا جواب بگیرم.
اونقدر می خونم تا یه دانشگاه عالی قبول شم.
که بشم یه آدم مفید و تحصیلکرده.
که بتونم از دانشگاه کارشناسیم دفاع کنم.
این آخرین فرصته برای اینکه به همه اثبات کنم: " من هم می تونم!"
به همه ی اونایی که پیش خودشون می گفتن: " بچه پولداره و بی همت"
به همه ی اونایی که وقتی رفتم رشته ی ریاضی گفتن: " ما مطمینیم یک روز رشته های انسانی را خواهد خوند!"
به همه ی اونایی که راه و بیراه با نیشخند می پرسن: " چه خبر؟ چی کار می کنی؟ "
راهم راه مستقیمه، بی راهه نیست. خدا کمکم میکنه.
4 ماه زحمت میکشم واسه یک عمر سربلند زندگی کردن...
می خوام و می تونم!
دلمم می خواد!
دلم هوای سال پیش دانشگاهی رو کرده...
منظم و با برنامه درس خوندن واسه رسیدن به یه هدف بزرگ...
واسه با هم بودن هایی که خاطره شد...
واسه سختی هایی که زیادم تو ذهنم نمونده...
می خوام مثل همه ی اونایی باشم که دانشگاه قبول میشن.
با سختی و مریضی... با همسرداری و بچه داری... با بی پولی و بی معلمی...
حالا من یه قدم از همه جلوترم.
خدا رو دارم.
انگیزه دارم.
استاد و کلاس و جزوه دارم.
و چهار ماه طلایی.
باز هم ارشد...
سلام!
من اومدم با یه تصمیم بزرگ!
میخوام درس بخونم!
یه رشته ی جدید و نا آشنا!
رفتم کلاس ثبت نام کردم!
رفتم کتاباش رو خریدم!
قبول میشم!
دانشگاه تهران!
وقتم کمه اما پرم از انگیزه و شوق!
همه ی تلاشم رو میکنم!
شاید کمتر بیام اینجا...
سیامک بهرام پرور
انکحت ... عشق را و تمام بهار را
زوجت ... سیب را و درخت انار را
متعت ... خوشه خوشه رطب های تازه را
گیلاس های آتشی آبدار را
هذا موکلی؟ ... غزلم دف گرفت گفت
تو هم گرفته ای به وکالت سه تار را!
یک جلد ... آیه آیه قرآن تو سوره ای
چشمت قیامت است بخوان انفطار را
یک آینه ... به گردن من هست ... دست توست
دستی که پاک می کند از آن غبار را
یک جفت شمعدان ...؟ نه عزیزم! دو چشم توست
که بر دریده پرده شب های تار را
مهریه تو چشمه و باران و رودسار
بر من بریز زمزمه آبشار را
ده شرط ضمن ... ده؟ نه بگویید صد! هزار!
با بوسه مهر می کنم آن صد هزار را
لیلی تویی که قسمت من هم جنون شده
پس خط بزن شرایط دیوانه وار را
این بار من به بوسه ات افطار می کنم
خانم! شکسته ای عطش روزه دار را
(سیامک بهرام پرور)
رضا احسان پور
دربست بغض