ع-م 7

حالا که سه جلسه اومدن و خیلی هم طولانی باهم صحبت کردیم گفتم یه سر به اینجا بزنم و حرفام رو بنویسم.

پسر خوب- نجیب و سالمیه!اما خیلی مذهبی و حزب الهیه. راستش خجالت میکشم حتی تو خیابون کنارش راه برم... دوست ندارم واسه هرچیزی که دوست دارم براش دلیل شرعی جور کنم( کاری که این چند روز اشکمو در اورده و اعصابمو حسابی خورد کرده! ) دلم میخواد شوهرم چارچوبهای منو قبول کنه و اگه جایی چیزی دلم خواست مجبور نشم واسش دلیل بیارم. مثلا بابای خودم نظرش اینه که خودش نباید شوهای ماهواره رو نگاه کنه ولی به من و مامیم هیچی نمیگه.میذاره خودم تصمیم بگیرم. اما این پسره خیلی رو اعصابه...ترسم از اینه که بخواد به پروپام بپیچه مثلا می پرسه اگه شوهرتون دوست نداشت باکسی رفت و امد کنید چیکار می کنید؟ یا مثلا خیلی با هم تی÷ای خودش می پره و من متنفرم از این موضوع... دوستای من هر کدوم 100 تا عیب و ایراد دارن ولی من با تمام وجود دوستشون دارم و نمی تونم دلیل منطقی برای رابطه باهاشون داشته باشم.دوست دارم شوهرم بیشتر از این حرفا به دل من رفتار کنه... نمی خوام اذیتم کنه.

تقریبا یکی از مهمترین ملاکام برای ازدواج همینه.

غیر از این مساله و زشت بودنش بقیه ی چیزاش خیلی خوبه

اهل خرید و خرج بودنش

پولداریش

بلند پروازیش

احساساتی بودنش

مهربونی و ملایمتش

خانواده ش

جوونی و انعطاف پذیری و شاد بودنش

استقلالش

بچه نخواستنش به زودی

گیرندادن به رنگ لباسام و مدل چادرم

اگه ارشد قبول شه و کارشو شروع کنه که عالی میشه

خوب منم یه سری مشکلات دارم

مثلا بیپولی و بی وسیلگیمون

ناخنای زشتم

چشم ضعیفم

غشی بودنم

درس نخوندنم

اشپزی بلد نبودنم

خونواده ی عصبی و معتاد و طلاق گرفته و روانی م

اگه بخوام کسی همه شرایط دلخواه منو داشته باشه شاید این مسایل رو نتونه بپذیره.

جمعا 80 درصد اوکی ام...

فکر لباس باشید واسه عروسی...

بوهای خوبی میاد...

ج1- زیر سارافونی صورتی روشن- پیرهن طرح روسری دامن بلند قهوه ای روسری قدیمی قهوه ای آبی. جوراب و صندل مشکی چادر دوستم

ج2- کت صورتی پررنگ- شلوار کت شلوار روسری طوسی صورتی- جوراب سفید- صندل سبز چادر مجلسی سبز

ج3- روسری گره سبز براق چادر سفید جوراب و صندل سفید زیر سارافونی صورتی کدر و کت دوستم.