دو- سه روز اس ام اس هام بهش دلیور نمیشد! داشتم روانی می شدم... فقط یه بار از طریق مامان فهمیدم که حلوا آورده بود و 300 تومن افزایش حقوق داشته. جمعه با م.ح.س.ج رفتم که ببینمش و نبود! بعدم رفتیم خونه م.ی که از کربلا اومده بود. خواستم به مامان اس بدم که م.ی شام تدارک دیده و دیر میام که دیدم آنتنم رفته... وقتی روشن خاموش کردم اس ام اسش اومد:
"بووووووووس"
از جام پریدم! گشتم ببینم کدوم اس ام اسم براش دلیور شده:
" کی بوده ام ببرات سزاوار...هیچ وقت..."
بدون اینکه بدونه رفتم و نبوده اس دادم:
" دلم پر میکشید ببینمتون..."
نمیدونم پیش خودش چی فکر کرد که یه شکلک گریه برام فرستاد. گفتم:
" تو مهربان تر از آنی که فکر می کردم..."
نمیدونم چه حسی بهش دست داد که گفت:
" تنها زمانی که از ته دل در آغوشت کشیدم و هیچ اهمیتی برام نداشت که بقیه چی فکر کنند سر مزار پدرم بود چون از ته دل نیاز داشتم."
هیچی نگفتم... فقط خدا میدونه بهم چی گذشت... بی خوابی و گریه و گریه و گریه... صبح براش یه اس ام اس ده صفحه ای زدم که هنوز جواب نداده و جواب هم نمی خوام ازش. اشکای دیشب حسابی حالمو خوب کرده.
حال هیچ چی ندارم. دلم دوستامو می خواد و گردش و تفریح و حرف و حرف و حرف...
با بابا شکرابم. اون از ماشین ندادن سر بهشت زهرا اینم از ایجاد یاس جهت پیدا کردن کار مناسب... ( مناسب از نظر ایشون البته...!)
این بار با همیشه فرق داره! کسی داره میاد خواستگاری که لحظه به لحظه ی حسش رو تو وبلاگش خوندم. کسی که می دونم دوست داره ازدواج کنه و مادرش سخت میگیره. کسی که می دونم یه روزایی یکی دوسش داره و شاید اون هم... ( به اینجا که میرسم یه حس عجیب رو مزه می کنم. یاد روزایی میفتم که شعارم این بود: " میگن هیچ عشقی تو دنیا، مثل عشق اولی نیست..." که همه ی عشقهایی که می شد تو دلم به وجود بیادو در نطفه خفه کردم که عشق اولم همسرم باشه. که روم بشه از خدا بخوام عشق اول همسرم باشم. ) این بار با همیشه فرق داره! این خانواده یکبار دوسال پیش یکبار یکسال پیش زنگ زدند یکساعتی حرف زدند و بعدم خبری نشد ازشون. اما این بار فرق داره... مادر داماد مادر منو پسندیده. مجموعاً هفت ساعتم حرف زدند تا خدا بخواد و بعد اینهمه مدت من و آقا پسرشون توفیق زیارت همو به دست بیاریم. بعد فاطمیه البته!( حالم از این جور قرار مدارا به هم می خوره) یه حال دیگه دارم... یه آمادگی واسه ازدواج به شرطی که حق دانشگاه رفتن رو ازم نگیره... بعد دیدنش خیلی چیزا فرق می کنه... فکر کنم بتونم یه جلسه ای به نتیجه بریم. هم به خاطر حرفای بیش از حد مامان اینا هم خوندن وبلاگش!
پی نوشت 1 :
درس نخونده زیاد- شغلشم دوست ندارم- به مامان با سلطه ش خیلی وابسته است اما خانواده ش و وضع مالیش راضی م میکنه.
پی نوشت 2 :
خودمو اذیت نمی کنم... خوندن وبلاگشو می ذارم به حساب یه آشنایی کلی...
آدم خصوصی ترین چیزاشو می نویسه تو وبلاگش! تصور کن اون وبلاگ منو بخونه! صد سال سیاه نمیاد خواستگاری
با م.ح.س.ج رفتم بیرون!
دوست دوران دبیرستانم که خیلی دوسش داشتم اما متاسفانه به خاطر حواشی و بچگی اون موقع ها زیاد قدر همو نمی دونستیم. اما امروز از اینکه در کنار هم بودیم خیلی شاد بودیم. راستش من از انتخابات 88 تا حالا رابطه م رو باهاش کم کرده بودم. دلیل داشتم! شب قبل از انتخابات یه اس ام اس زد: " قبل اینکه بری به این رای بدی یکم فکرتو به کار بنداز." نمی دونم تو چه شرایطی بود و چه طور به خودش اجازه داد که اینطور به من توهین کنه؟! اصلا نمی دونم از کجا فهمید من به کی می خوام رای بدم و از کجا اینقدر مطمین بود که فقط خودش بلده فکر کنه...؟! من جوابش رو ندادم تا افطاری که یکم باهم سرسنگین بودیم و تا افطاری سال بعدش اس ام اس بازی رم قطع کردیم. البته گاهی همو می دیدیم و حرف می زدیم ولی نه مثل سابق. تا خودش کم کم به بهانه سوال در مورد مدرسه و برنامه معلما و ... چند بار بهم اس ام اس داد و کم کم کم کم باهم خوب شدیم. ان شالله خارج رفتنش درست شه و به پسر مورد علاقه ش هم برسه.
3 تا خواستگار دارم که انقلاب کردم و گفتم مامان لطف کنه همشون رو همین هفته هماهنگ کنه! می دونم که نمیشه البته! همشون معمولی ان و دودل بودم که کدومو اول راه بدم آخرم سپردوم به قسمت و گفتم راه باز! جاده دراز!
2 تا خواستگارم تو راهن که اصلا حوصله شون رو ندارم.
آخر هفته میرم خونه دوستم م.ی از کربلا اومده شاید یه سری هم به عشقم زدم. کاش باشه!
رفتیم شمال!
دو شب اول تو روستای کندلوس خوابیدیم. جاده ی فرعی جالبی داره.یه بخشایی جنگله یه بخشایی کوهستان حتی یه جا مثل ابیانه رنگ کوه ها سرخ میشه! کندلوس یه دهه مثل بقیه ده های شمال. دلیل معروف شدنش مردیه به نام اصغر جهانگیری که اونجا یه مجتمع اقامتی و تفریحی راه اندازی کرده. یه پارک و موزه و مهمانپذیر و فروشگاه و نمازخانه و سرویس بهداشتی که روی هم اندازه ی پارک نیاوران هم نمی شه و یه کارخونه تولید محصولات آرایشی بهداشتی و گیاهی به نام تجاری " کندلوس" محیط جالب و قشنگیه اما به نظر من واسه سفر یک روزه مناسبه. اگر خواستید محصولات کندلوس رو بخرید اشتباه نکنید و به فروشگاهی که تو پارکه مراجعه نکنید که خیلی خیلی گرونه. به جاش برید کنار کارخونه یه مغازه هست که همه ی محصولاتو با یه درصدی تخفیف عرضه می کنند. ما که 1 بسته اسانس نعناع خریدیم 5 تومن بعد رفتیم کنار کارخانه 1 تومن بود! رفتیم 5تومنی رو پس دادیم! یه چیزی اون ور تر از سر گردنه. جاذبه ی دیگه ای نداره جز چند تا پرورش ماهی و یکی دوتا امام زاده. تو یه روستای نزدیک هم یه خوابگاه وجود داره واسه اسکان فرهنگیان.
سه شب بعدی رو نمک آبرود تو مجتمع اقامتی تفریحی نمک آبرود گذروندیم.
یکسال و نیم پیش هم رفته بودیم و من خیلی اونجا رو دوست دارم. قسمت جالب سفر روز سیزده بدر بود که نمی ذاشتند کسی از بیرون وارد شه و فقط ساکنین می تونستن از محیط استفاده کنن. ما هم رفتیم بیرون و هنوز جوجه ها رو سیخ نکرده بودیم که مامان در ماشین رو بست و سوییچ داخل موند! خیلی با کلاس یه گشت انتظامی محوطه گفتیم و دو دقیقه بعد امداد خودرو اومد و با سیخ جوجه کباب در رو باز کرد و ده تومن گرفت. حالا داداشی ادعا می کنه که یاد گرفته و دیگه هرچقدر دلمون بخواد می تونیم سوییچ رو جا بذاریم! جالب اینه که ما تو این 5-6 سال همه جا سوییچ یدک رو با خودمون می بریم و روز حادثه دوتا سوییچ تو ماشین جا مونده بود! یه بارم ما سه تا رفته بودم فروشگاهی که با خونمون 20 دقیقه پیاده فاصله داره پتوهارو از خشکشویی بیاریم که داداشی درو بست و داداش کوچیکه رفت خونه سوییچ رو آورد.
برگشتنه هم خطر از بیخ گوشم گذشت و نزدیک بود تو اتوبان کرج جوونی که داشت رد می شد رو زیر بگیرم!
در حال خردید دوم از کندلوس بودیم که معلم دینی دبیرستانم زنگ زد به موبایلم ( خود ابلهم شماره م رو بهش دادم! با داداش کوچیکه رفته بودیم خرید. دیدمش! گفت شماره موبایل مادرتو بده منم هول شدم مال خودمو دادم!) با مامی حرف زد و گفت میخوایم بیایم خونتون! پررو پررو! انگار به همین راحتیه! انقدر بدم میاد از این همه اعتماد بنفس! چی داری که می خوای بیای؟! انتظارم داری با آغوش باز پذیراتون باشیم! شازده پسرش متولد 61 ه کانادا دکتراشو گرفته الانم دلش زن می خواد! مامانم خارج نرفتن منو بهونه کرد و گفت نه! خیلی دلم می خواست حالشو بگیره اما مامی بر این عقیده بود که زشته!
چند روز بود دلم آشوب بود... فکر می کردم دلم براش تنگ شده و دارم از ندیدنش خفه میشم! تصمیم گرفتم یکشنبه که قرار پارک بانوان رو با دوستای پیش دانشگاهی م داشتم زود تر تعطیل کنم و یه سر کوچولو بهش بزنم. با اینکه شنیده بودم فقط یک روز هست اما طبق محاسباتم حدس می زدم باشه. با این حال ظهر بهش اس ام اس دادم:
از قضا دست و دلش بر هیچ زلفی بند نیست
با نوازش های ما او را سر لبخند نیست
غصه را با قند سابیدند خوشبختی نشد
ظاهرا از بخت بد این سفره قندش قند نیست
در زمین صددانه عاشق داشتی فصل بهار
ای بلایت بر سرم هر دانه ای اسفند نیست
مِهر می افتد مگر از سکه چشمان من
هیچ کس چون من نگاهت را ارادتمند نیست
مرگ می گویند پایان بخش هر دلبستگی ست
عاشقان را مرگ آن طوری که می گویند نیست
به خودش نگرفت و جواب داد:
چقدر غم بزرگی درش هست. این روزها باید دل عزیز من شاد باشه
منم گفتم حالم خوبه و اگه باشی امروز میام ببینمت. گفت هستم و منم 3 با بچه ها خداحافظی کردم و رفتم سمت شهرک غرب. سر راه یک گل رز هم گرفتم که دست خالی نباشم.
حرفامون خیلی با نظم بود. غیر از وقتایی که یهو شلوغ می شد و منم مجبود بودم یا جاش بشینم یا برم بیرون!
اگه درست یادم باشه از باباش شروع کردیم و رسیدیم به همسرش! یه کوچولو ازش گله کردم که چرا از من هیچی نمی پرسه...از درس و کار و ازدواج و...
فوری گفت: ارشد قبول شدی؟ جون من؟
راجع به کار گفت که باید شروع کنی...( البته خیلی قبلنا هم گفته بود)
راجع به ازدواج هم گفت که اصلا براش مهم نیست که منو تو لباس عروسی ببینه! به همین رکی!
خیلی موندم پیشش...اشتباهی که اون بار هم کردم. آخراش دیگه خیلی کار داشت و منم خداحافظی کردم و 8 و نه برگشتم خونه!
حاشیه یک:
گفتم گاهی خیلی دلم براتون تنگ میشه عین دیوونه ها می شم.
نه گذاشت نه برداشت گفت: خوب برو دکتر!
حاشیه دو:
یه دختری اونجا بود همسن و سال دختر کوچولیی که من عاشقشم...اشکم دراومد!
حاشیه سه:
10 صبح داشتم راهی ارایشگاه میشدم واسه کوتاهی مو که اس ام اس داد: بابام فوت کرد!
فرداشم رفتیم تشییع جنازه! نصف فامیلاشونو میشناختم!!!
چشمان تو که از هیجان گریه می کنند
در من هزار چشم نهان گریه می کنند
نفرین به شعر هایم اگر چشمهای تو
اینگونه از شنیدنشان گریه می کنند
شاید که آگهند ز پایان ماجرا
شاید برای هر دومان گریه می کنند
بانوی من ، چگونه تسلایتان دهم
چون چشم های باورتان گریه می کنند
وقتی تو گریه می کنی ، ای دوست در دلم
انگار که ابرهای جهان گریه می کنند
انگار عاشقانه ترین خاطرات من
همراه با تو ، مویه کنان گریه می کنند
حس می کنم که گریه فقط گریه تو نیست
همراه تو زمین و زمان گریه می کنند
لحظه های سختی بود
نشسته بود روی خاک!
آروم رفتم سمت راستش زانو زدم!
منو ندید!
دست چپم رو گذاشتم رو شونه ی راستش
نگام نکرد!
سرم رو بردم جلو و سمت راست صورتش رو بوسیدم!
حس تلخی داشت!
گفت: دیدی کی اومدی؟
چی باید جواب میدادم؟
باید می گفتم که چند روزه دلم آشوبه؟
باید می گفتم می خواستم قبل مرگش ببینمت و مردونگی کرد دیشب نمرد؟
باید می گفتم آرزو داشتم سر تشییع جنازه پدرت من از رو خاک بلندت کنم؟
...
خوب... یکسال دیگه هم گذشت. در مجموع سال قشنگی بود...
اول سال با اسباب کشی شروع شد یه جورایی طراوت بهار و نویی خونه ی قشنگمون نگاهم رو به دنیای اطرافم عوض کرد. اما داداشی اردوی عید پیش دانشگاهی بود و نشد که بریم سفر. بعد عید با 250 تومن پس اندازم رفتم کلاس عملی و تا کنکور ازاد که 23 اردیبهشت بود، وقتم پر شد. دو جلسه هم کلاسای تربیت معلم مدرسه رو رفتم و بعد انصراف دادم. یه پیشنهاد کار عالی هم داشتم که اگه میشد چی میشد...اواسط اردیبهشت پسر عمه م و خانمش رفتند کانادا دنبال تحصیلات تکمیلی...رتبه های سراسری که اومد خیلی حسرت اونهمه درس خوندنم رو خوردم ولی همین که مجاز شده بودم و حال مامان بابا گرفته نشد خوب بود. البته همونجا تصمیم گرفتم دیگه کنکور ندم و ندادم. چند روز بعدش پسر عموی مامان از سرطان معده فوت شد. چهار تا مجلس نیمه شعبان شرکت کردم و شبشم رفتم دیدن عشققققم! بعدم تنهاییی رفت کانادا و با عث شد تا یکماه خفه شم از دلتنگی. اما وقتی اومد با هم یه شب شعر رفتیم که به وضعیت عادی برگشتم! اما تو ماه رمضون فقط سه جا افطار رفتم، اونم تنهایی. یعنی افطاری دوستای دو تا مدرسه هام. تو ماه رمضون رتبه سراسری داداشی اومد و مطمین شدیم رشته ای که دوست داره( یعنی من دوست دارم!) قبول می شه! آخرای مهر تو اوج کارای پایان نامه م و خواستگاری بودم که فراگیر اعلام شد! منم با هزار تا امید و آرزو ثبت نام کردم و تو انتخاب رشته محل تمام شهرهایی که رشته م ارایه شده بود رو زدم( کلا 3تا) . روز عرفه با دوستم و داداشی رفتیم دعای عرفه که خییییلی باشکوه بود. فرداش هم بله برون دختر فامیلمون بود و هفته ی بعدم عقدش.بعد تحویل پایان نامه که با کلی استرس و البته موفقیت انجام شد، چسبیدم به خوندن واسه ازمون فراگیر و چند جور خرید و مهمونی رفتن خونه دوستای دانشگاه. بعد ازمون فراگیر رفتم دنبال کار دندونم و یک دندون عقلم رو کشیدم.جواب فراگیر که اومد با خودم درگیری هایی پیدا کردم ولی تصمیم به رفتن گرفتم. بعدم بیشتر گذروندم به خرید کردن واسه اتاقم و خونه.
امسال سه تا عروسی رفتم و یک عقد.
امسال یه ختم رفتم و یه سالگرد فوت.
امسال نصف پیشنهادای بیرون رفتن و مهمونی با دوستای پیش دانشگاهی م رو رد کردم. دلیلیشم این بود که اکثرا دانشجوی ارشد بودن و من هنوز گیر مدرک لیسانس بی خودم!
امسال با اینکه خونمون رو عوض کرده بودیم زیاد مهمون نداشتیم. دلیلشم یکی خالی بودن خونه بود و دیگری اینکه زیاد فامیلای اهل ارتباطی نداریم!( یا بهتر بگم کسی تحویلمون نمی گیره)
مامان مامان تو 6 ماهه ی اول سال چند بار اومد و دیگه نیومد ( چون اونم عید خونشو عوض کرد و ما هم نرفتیم!)
یکی از عمه هام با دامادش و دوست مامانم با شوهرش در دو شب متفاوت شام مهمونمون شدن.
دایی کوچیکام هر کدوم یه بار اومدن.
صاحب خونه و خانوم و پسرش...
خانم عموم و پسرعموم...
دو تا از دوستای دانشگاه من...
+ تعدادی خواستگار و بچه های مامی
بعد از کنکور سراسری استراحت کردم ( یعنی بیشتر رفتم دنبال خونه دیدن و اینا...) و تصمیم گرفتم واسه آزاد بتروکونم و حتما ازاد قبول شم. البته چون دوستممون ( ب.الف) سال پیش بدون خوندن رفته بود سر جلسه و کنکور داده بود و مجاز شده بود ( خیلی هم آدم تعطیلیه...فقط زبانش خیلی خوبه) یه کورسوی امیدی وجود داشت و داره البته.
تا اینکه اس ام اس مدرسه اومد... فکر کردم به حرفهای دختر عمه ی مامانم که میگفت عمرا کار سالم پیدا کنی و دوستام که رفته بودن دنبال کار و دست خالی مونده بودن و احساس پوچی ای که بدجوری بهم دست داده بود تصمیم گرفتم به عنوان آخرین راه امتحانش کنم.فرم پر کردم و منتظر خبر دوره اموزشی موندم.
عید اسباب کشی کردیم و اوضاع کم کم رو به راه شد. منم با کلی استرس و بالا پایین کردن با استاد دوستم تماس گرفتم که می خوام واسه آزاد کلاس بیام.اونم گفت بیا!(قبل عید هم وقت نداشتم هم پول!) بعد عید هم با پس اندازم(که مامان نفهمید پول سکه ش رو ندادم...!و دنبالشو نگرفت این پول برام مونده بود.) رفتم سرکلاس. که 5 جلسه ش گذشته بود و 10 جلسه ش مونده بود. بنابراین جای 350 تومن با 250 تومن سر و ته قضیه هم اومد.
دو سه جلسه از کلاس ازاد گذشت که جلسه اول دوره اموزشی شروع شد! رفتم دیدم بعله...
اول:کلی از کلاسا روی 5شنبه و شنبه ی کلاس ازاد افتاده و هرچی بالا پایین کردم دیدم می تونم هفته ای یک جلسه کلاس ازادو نرم( کلاسی که با چنگ و دندون توش شرکت کرده بودم)
دوم: 250 تومن هزینه ی دوره اول کلاس اموزشی بود!!! کلی بدبختی کشیدم و با 50 تومنی که از داداشی گرفتم و خالی کردم همه حسابهام پولش جور شد! یک نفرم نگفت تو دو تا کلاس می ری پول لازم نداری؟!! حالا من مهجوب بودم هیچی نمی گفتم!
سوم: یکی از روزهای دوره با کنکور ازاد یکی می شد و عروسی دوستم (زت) هم همون روز بود!!!تازه به دوستم (م) هم قول داده بودم صبح بیاد خونه ما باهم اماده شیم !!! شبم عروس کشون کنیم و بعدم ببرمش پیش همسرش.(این همسر غیرتیش حالمو بهم زد! حاضره واسه اینکه خیابون به این صافی و سر راستی رو نیاد بالا به بهانه اینکه بلد نیست یه دختر جوون رو نصفه شب بکشه تا پایین خیابون و دوباره هم بیاد بالا!)
رفتم ثبت نام دوره... کلی چونه زدم که اگه نتونم چند جلسه بیام گواهینامه پایان دوره ام رو بهم بدن.
کلاس آزاد 5 شنبه ها افتاد سه شنبه و حسابی خیالم راحت شد
می موند عروسی دوستم و کنکور ازاد که رو هم بود. تازه پولم کم اورده بودیم و ممکن بود ماشینو بفروشیم...اون وقت عروسی دوستم که خیلی دوست داشتم توش باشیم کلا کنسل میشد. امیدوار بودم کنکور ازاد یک روز قبل عروسی بیفته ولی....عروسی دوستم بهم خورد! یکی از اقوام فوت کرد و تا چهلم برنامه عقب افتاد.
کم کم قضیه ماشین رو به دوستم (م) گفتم اونم خوب برخورد کرد و گفت فوقش میره خونه ( الف.م) و منم می تونم برم اونجا!
یک روزم رفتم پیش استاد پایان نامه و کارم یه خورده جلو رفت.
تقریبا همه چی آروم بود تا اینکه چهار شنبه دوستم (م) زنگ زد و با استرس خبر کارو بهم داد! مونده بودم چیکار کنم!!! به صاحب کار زنگ زدم و یکم حرف زدیم.اونقدر کار تمام وقت بود که حتی نگران پایان نامه هامون بود که ناتمام میمونه! گفتم دو سه روز دیگه میام دیدنتون. به مامان گفتم و بوی بامبول شنیدم! فرداشم رفتم دوره اموزشی پولمو پس گرفتم. کلاس ازادم گفتم یه روزش رو میرم.
پیش صاحب کارم رفتم کار خیلی سخت و وقت گیری بود.اما سابقه خوبی بود و جای پیشرفت داشت.
یکی دو روز بامبول شدید اتفاق افتاد یکشنبه زنگ زدم و گفتم می تونم بیام! گفت تماس میگیرم. کلی خیال پردازی کردم اینکه با دوستامم. اینکه پولدار میشم... اینکه واسه خودم ادمی میشم و ...
اما خبری از طرف نشد. من با اینکه دل تو دلم نبود حسابی خودمو سپردم به خدا که هرچی باید بشه میشه... بنابراین فرصتو از دست ندادم و یکم رو ازاد کار کردم
تا 5 شنبه که دوستم ( الف.م ) گفت صاحب کار بهش زنگ زده و گفته مشکلاتی وجود داره و کار احتمال زیاد از هفته بعد شروع میشه. و این یعنی کسی قرار نیست جای ما رو بگیره و ما هم وقت داریم به کارامون برسیم.
ادامه:
کنکور ازاد افتاد دقیق روز عروسی ز-ت و من خوشحال بودم که عروسی بهم خورده تا روز کنکور که رفتیم و دیدیم دومرحله رو یکی کردن و می شد عروسی رو بریم!!!
آزادو بد ندادم اما دور و بری هام عملی رو خیلی خوب دادن! خدا کنه قبول شم اصلا دلم نمیخواد این مراحل دوباره تکرار بشه! نمی خوام همون طور که استاد پایان نامه گفت جوونی و می تونی ده بار کنکور بدی این اتفاق برام بیفته! اگه قبول شم...حتی تو تکمیل ظرفیت حتی خارج از شهر میرم!!!با سر میرم!!!حتی شده برم گدایی میرم دانشگاه...مامان اینا هم که منو نفرستادن مدرسه غیر انتفاعی...؟!! به قول عمه خانوم اعتبار دارم پیششون...! اگه اندازه همون پولی که دادن واسه کنکور داداشی بدن من کل ارشدمو رفتم!
راستی...اگه قبول نشم میمیرم اغصه!!! اگه قبول شم حتما به استاد زنگ میزنم یا ایمیل میدم یا میرم دیدنش!
هرچی بود هرچند من زیاد تلاش نکردم هرچند من همه کلاسارو نرفتم و نشد اونطور که باید ازش استفاده کنم اما نوع برخوردش با کنکور و مسایل برام خیلی جالب و البته مهم بود!
اینقدر خوب و واقعی امید می داد بهم که بدون هیچ استرسی ۶ ساعت کنکور رو گذروندم...!
خدا عمرش بده ...اگه قبول شم بهش میگم که کلا مدیونشم! میگم که خیلی بچه م که فکر میکنم ارشد همه چیزه اما ازش ممنونم که منو به همه چیزم رسوند!
عروسی و پاتختی خواهر دوستم م.س هم رفتم! یک هفته قبل کنکور!!! دوست داشتم برم دیگه!!!ایشالا خوشبخت شن!
کارم ازش خبری نیست...من که کلا سپردمش به خدا...اگه جور شه با نهایت انگیزه میرم سراغش اگرم نشد حتما خدا واسم یه کار بهتر جور میکنه. ما تونستم دوره اموزشی رم برم... یعنی کار که شروع نشد اما ناراحت نیستم چون
۱- از موضوع و جو خوشم نیومد!
۲- ثابت کردم به خانواده که کار تو رشته خودم برام مهمتره
۳- وقت نمیکردم واسه کنکور تست بزنم
۴- آدم واسه رسیدن به یه کار بزرگ تر باید یه چیزایی رو فدا کنه دیگه!
حالا هیچ مشغولیتی ندارم جز پایان نامه که سایه ش بدجوری رو سرم سنگینی میکنه!
و البته انتظار واسه نتیجه سراسری که حدود ۱۰ روز دیگه میاد!
خدایا!
من رو فردا برسون به عشقم!
دلم تنگه براش!
جای خالیم اونجا حس میشه ها...
خدا!
من میمیرم از غصه!
گیر مامانمم!
نمیتونم کاری کنم تنها!
خدایا! بنداز به دلش که بره!منم ببره!